Í grein Kolbeins Tuma Daðasonar í Fréttablaðinu í dag er talað um tvö atvik í kvennaboltanum þar sem leikmenn taka sig saman og reyna að fá þjálfarann burt.
Annað þeirra er þegar óánægja var með Úlfar Hinriksson innan leikmannahóp kvennaliðs Breiðabliks. Þrátt fyrir mikla velgengni liðsins brást stjórnin við gagnrýni leikmanna með því að láta Úlfar fara haustið 2005.
Annað þeirra er þegar óánægja var með Úlfar Hinriksson innan leikmannahóp kvennaliðs Breiðabliks. Þrátt fyrir mikla velgengni liðsins brást stjórnin við gagnrýni leikmanna með því að láta Úlfar fara haustið 2005.
Hitt atvikið er þegar Þórður Lárusson hætti störfum sem þjálfari kvennalandsliðsins árið 2000 eftir aðeins eitt ár í starfi. Greint var frá því að tíu landsliðskonur hefðu neitað að spila fyrir liðið meðan Þórður væri þjálfari.
„Það var eitthvað hópefli sem fór af stað og Edda Garðarsdóttir stóð framarlega í því þrátt fyrir ungan aldur," segir Þórður sem segir að Þóra Björg Helgadóttir hafi einnig verið í þessum hópi.
Þórður segir að Eggert Magnússon, þá formaður KSÍ, og Atli Eðvaldsson, þá landsliðsþjálfari karla, hafi ráðlagt sér að tjá sig ekki opinberlega um málið.
„Þeir sögðu að ég gæti aldrei átt síðasta orðið gegn konum í knattspyrnu.“
Smelltu hér til að lesa greinina
Athugasemdir
