Mönnum var mjög heitt í hamsi í þessum tiltekna leik og fékk Arnar Grétarsson, þjálfari KA, að líta rauða spjaldið undir lokin þegar KA fékk ekki vítaspyrnu. Hann var ósáttur við það.

Arnar var í vikunni dæmdur í fimm leikja bann af aganefnd KSÍ. Hann fékk sjálfkrafa tveggja leikja bann fyrir sitt annað rauða spjald í 0-1 tapi gegn KR. Refsingin var þyngd um þrjá aukaleiki vegna hegðunar hans.

Arnar var bálreiður og hrópaði 'fokking fáviti' í tvígang að Sveini, sem var fjórði dómari, eftir rauða spjaldið. Morguninn eftir leikinn hitti Arnar svo Svein, sem er búsettur á Akureyri, í KA-heimilinu. Arnari var ekki runnin reiðin. Í viðtali í Þungavigtinni í dag setur Arnar spurningamerki við þá ákvörðun Sveins að mæta í KA-heimilið daginn eftir leik.

Sveinn hefur núna sent frá sér yfirlýsingu sem hægt er að lesa í heild sinni hér fyrir neðan.

Yfirlýsing Sveins
Að gefnu tilefni,

Ég í sannleika sagt hélt að ég þyrfti ekki að skrifa þennan texta en vegna þeirra ummæla sem hafa fallið sé ég mig knúinn til að útskýra ákveðna hluti.

Morgun eftir leik í 15. umferð bestu deildar karla fékk ég skilaboð frá framkvæmdastjóra KA þar sem hann biður mig afsökunar á því sem gerðist á síðustu andartökum leiksins og eftir leik. Ég tók þeirri afsökunarbeiðni og spurði hvort ég gæti hitt á hann. Hann sagði við mig að líta endilega við.

Ég á barn, tíu ára dreng, sem æfir knattspyrnu með KA. Í hádeginu, 3. ágúst, daginn eftir umræddan knattspyrnuleik, fer ég með barn mitt á knattspyrnuæfingu. Aðstoðaði ég hann í anddyri félagsheimilis liðsins við að klæða sig í knattspyrnuskó og hnýta skóþveng sinn þar sem virkilega kalt var í veðri og barnið loppið á fingrum.

Ég náði mér því næst í kaffibolla og þar næst gáði ég hvort framkvæmdastjórinn væri við. Á þeim tíma kom þjálfari KA að mér. Þau orð sem þar voru látin falla í minn garð voru alls ekki neitt kurteisishjal. Hegðun sem þessi, bæði á knattspyrnuvelli og sér í lagi daginn eftir leik, er ekki íslenskri knattspyrnu til framdráttar.

Það er því alrangt að ég hafi á nokkurn hátt verið að strá salti í sár nokkurs manns. Ég einfaldlega tók við afsökunarbeiðni og mælti mér mót við frkv.stjóra áður en ég ætlaði að horfa á barn mitt æfa knattspyrnu. Menn verða að taka ábyrgð á eigin hegðun með öðrum hætti en að gera það eitthvað tortryggilegt að ég sé í KA-heimilinu daginn eftir leik, þegar ég kom þangað annars vegar með son minn á æfingu og hins vegar til að hitta á frkv. stjóra félagsins, sem getur staðfest það.

Við erum komin á mjög skringilegar slóðir ef umræða um íslenska knattspyrnu hverfist um 38 ára fjölskylduföður á Akureyri. Íslensk knattspyrna er í sókn og fagmennskan verður æ meiri með hverju árinu. Látum hér staðar numið og beinum sjónum okkar fram veginn, íslenskri knattspyrnu til heila.

Læt ég þetta vera mín lokaorð um málið.