Ísland er engin undantekning þegar kemur að því að finna til ástríðufullt fólk fyrir sínu félagi og sínu liði. Fólk sem vinnur baki brotnu í sjálfboðaliðastarfi við að reka áfram knattspyrnudeild sem er í raun galið verk. Það er því miður svo að mun fleiri hendur koma að því að halda úti afreksliði í karlaknattspyrnu en í kvennaknattspyrnu.

Það helgast að því að áhugi karlmanna á íþróttinni er mun meiri en kvenna. Nú gætu einhverjir sett varnagla við því en fyrir því eru til einfaldlega svo mörg haldbær rök: Áhorfandatölur af leikjum, menntaðir eintaklingar í knattspyrnufræðum, dómarar, stjórnarmenn, lesendahópur fótboltavefmiðla og svo framvegis.

Engu að síður reynum við að reka áfram meistaraflokka kvenna og sem betur fer er til drífandi fólk með mikinn og góðan metnað fyrir kvennaknattspyrnunni. Því metnaður félaga fyrir deildunum þeirra er algjörlega bundin við hvaða fólk fæst til starfa og hversu mikið það er tilbúið að leggja á sig í sjálfboðaliðastörfum fyrir ástríðuna sína - meistaraflokk félagsins.

Þá að kjarna málsins. Nú er farin af stað mikil umræða, í framhaldi af skýrslu frá UEFA um stöðu kvennaknattspyrnunnar, um umfjöllun kvennafótboltans í fjölmiðlum. Ég brosti út í annað þegar pistlahöfundur á 433.is á ákvað að hoppa um borð í vagninn um hvað fjölmiðlar væru að standa sig illa gagnvart kvennmönnum í knattspyrnu. Vont auðvitað að hans fjölmiðill er þar sértaklega slakur þegar kemur að umfjöllun um kvennafótbolta. Glerhúsið mölbrotið.

Ég fæ ekki með nokkru mótið skilið hvernig hægt er að halda því fram að umfjöllunin hafi verið slök. Fólk verður að geta horfst í augu við þá staðreynd að umfjöllun í dag er langt umfram áhuga. Þá spyr ég eins og asni: Er það hlutverk fjölmiðla að auglýsa? Er það hlutverk fjölmiðla að fjalla um hluti sem ekki er áhugi fyrir?

Svo ef nokkrir ungir sveinar stofna bandýdeild og spila reglulega í deildarkeppni hérlendis, en enginn mætir að horfa á, á þá íþróttin heimtingu á því að vera sýnd í sjónvarpi? Nú er ekki til neitt sem heitir útsendingar eða þættir um íshokkídeildina sem landinn heldur úti, sennilega vegna þess að áhuginn er ekki nægjanlega mikill.

Nú og ef umfjöllun um kvennaknattspyrnu er slök hvað má þá segja um 3. deild karla? nú eða jafnvel bara 2. deild karla. Ég sá ekki einn leik sýndan í sumar úr þessum deildum. Ekki eitt myndbrot og varla að maður fengi eina umfjöllun. Eru þeir sem þar eru ekki að stunda íþrótt sína af ástríðu og metnaði? Hafa þeir ekki sumir hverjir náð langt? Wentzel Steinarr Kamban var t.d í U21 landsliði Færeyinga um árið og er íþróttamaður Aftureldingar í ár.

Ég fór á leiki í efstu deilda karla, 1. deild karla, 2. deild karla, 3.deild karla og úrvalsdeild kvenna á síðustu leiktíð. Það mættu langflestir á leikina í efstu-deild karla. Um 1000 manns á hverjum leik og það gefur augaleið að það er fréttaefni - áhugi almennings er augljóslega til staðar. Fólkið vill upplýsingar og fjölmiðlar færa okkur þær. Næst mest var ásókn í leiki í 1. deild karla. Það voru umtalsvert fleiri en á leiki í úrvalsdeild kvenna (en n.b einungis Þór/KA birti tölur úr sínum heimaleikjum á ksí.is). Svo er mæting í 2. deild karla sennilega svipuð og í úrvalsdeild kvenna. Það voru frekar fáir en báðir þessir viðburðir áttu það þó sameiginlegt að vera betur sóttir af körlum. Hvar eru konurnar?

Mér dytti ekki í hug að ætlast til þess að 3. deild karla væri sýnd í sjónvarpi bara af því að þar er leikið. Ef það myndu mæta 400-500 manns á leiki í deildinni myndi það horfa öðruvísi við. Þá er augljóslega áhugi til staðar, en svo er ekki í dag. Þess vegna er það jafn eðlilegt og að sólin hnýgi til viðar að ekkert er sýnt af deild sem dregur fáa að sér. Það er einfaldlega ekki fréttaefni.

Það er einföld staðreynd að áhorf á markaþátt RÚV á sínum tíma frá kvennaknattspyrnu var lélegt. Það er staðreynd að fréttir á Fótbolti.net um kvennafótbolta eru verr lesnar en vel flestar greinar og það er staðreynd að fjölmiðlar utan RÚV eru einkafyrirtæki sem sækjast eftir lestri, áhorfi og auglýsingatekjum. Því er kvennaknattspyrnan einfalega ekki að skila.

Það er mín skoðun að það er verið að gera glæsilega hluti þegar kvennaknattspyrna er annars vegar. Drengir og stúlkur æfa undir sömu aðstæðum, jafn oft með oftast nær menntaða þjálfara sem sinna starfi sínu af ástríðu og alúð. Við sýnum frá kvennalandsliðinu spila þar sem eru margar góðar fyrirmyndir og hetjur fyrir knattspyrnustúlkur framtíðarinnar. Við gerum kvennaknattspyrnunni hátt undir höfði. En að ætlast til þess að fjölmiðlar sendi menn á leiki og mót kvenna í knattspyrnu, ekki útaf áhuga fólks eða vegna ótrúlegs skemmtanagildis, heldur samúðar og vorkunnar eða í nafni jafnréttis er auðvitað kjánalegt og niðurlægjandi fyrir konur.

Lengra verður ekki farið frá jafnréttinu heldur en að sýna frá kvennaleikjum umfram áhuga og eftirspurnar. Meðan það er ekkert athugavert við að vinsælli knattspyrna t.d 1. deild karla þarf ekkert að vera í sjónvarpi. Jafnrétti og sanngirni er þegar áhugi almennings ræður för. Það sem almenningur vill, það er sýnt.

Kvennaknattspyrnulandsliðin afla KSÍ talverðra tekna eða um 30 milljónir en rekstur kvennapakkans hjá KSÍ er um 70 milljónir. Hvaðan er það tekið? Það er tekið af þeim sjóðum sem aðallega koma til vegna sjónvarpsréttar á landsliði íslands í karlaknattspyrnu. Svo það má segja að íslensk karlaknattspyrna greiði með kvennaknattspyrnu tugir milljóna á ári. EF þessu væri öfugt farið, hvað yrði þá sagt?

Að mínu mati eru konur, konum verstar í knattspyrnunni. Þær vilja fá sama og karlmenn sem er auðvitað skiljanlegt. En þá verða konur líka að vera til í að leggja það sama á sig. Þá á ég ekki við þá fjöldamörgu metnaðarfullu leikmenn sem til eru heldur þá sem vilja starfa með. Það vantar fleiri stjórnarkonur sem berjast í þessu dag eftir dag (það eru samt til flottar konur í þessu, bara ekki nógu margar). Það vantar kvenkyns þjálfara. Menntaðar konur eru örlítið hlutfall af þeim sem eru búnir að mennta sig í þjálfarafræðum í knattspyrnu. Það vantar kvenkyns dómara. Enginn dómari, enginn leikur var nú slagorðið. Og það vantar konur á völlinn!

Vilji fólk og þá einkum konur meiri umfjöllun um kvennaknattspyrnu þá er auðvelt að bæta úr því. Lausnin er ekki að gráta yfir því hvað fjölmiðlar sinna þessu illa heldur hitt, konur mætið á völlinn og styðjið ykkar lið! Lesið svo fréttir um stelpurnar, þá eykur enn á vægið. Setjist í stjórn og myndið umgjörð svo fólk flykkist á vellina. Það er fín skemmtun að setjast og horfa á knattspyrnu í sama hvaða formi sem er í stað þess að hlamma sér í sófann að kveldi dags. Ef það myndu mæta 1000 konur á hvern leik í efstu deild er ekki nokkur spurning að fjölmiðlar væru mættir, það er klárt.

Konur mætið og styðjið stelpurnar og gerið kvennaknattspyrnu að fréttaefni!

Þórður Einarsson