Starfshópur hefur komið með þá tillögu að tvískipta Íslandsmótinu en stór hluti þeirra sem voru í nefndinni voru samt á annarri skoðun, töldu það bara ekki eiga hljómgrunn og því var „næst besti“ kosturinn valinn þó svo að það væri ekki í samræmi við vilja þeirra sem að stóðu. Það eitt er vissulega athyglisvert og ekki nokkur leið að átta sig á því hvernig hópurinn gat komist að niðurstöðu um það að besti kosturinn að þeirra mati yrði aldrei samþykktur af öðrum og því væri rétt að benda bara á annan kost.

En gott og vel, við verðum að finna einhverjar lausnir og reyna að sættast á þær.

Snýst þetta um peninga? Ef svo er þá er rétt að ná sáttum með því að „stóru“ félögin séu tilbúin til þess að gefa eitthvað eftir til félaga í neðri deild og þá með þeim formerkjum að við sameinumst um að það sé okkur öllum, öllum félögum til góða að íslenskum félögum gangi vel í Evrópukeppninni, enda liggur það fyrir og þarf ekki að ræða. Eru bestu félögin til í að taka þátt í því að 20-25 félög í deildakeppni fái hlutdeild í fjármunum ef þessi félög öll taka þátt í því að auka möguleika þeirra með breyttri skipan deilda að þau nái a.m.k. betri árangri heldur en undanfarin ár.

Reynum að ná sáttum og komum með hugmyndir. Ég er á því að það eigi að fækka liðum í efstu deild karla, hafa liðin 10 (þreföld umferð) og halda 12 liða deild þar fyrir neðan (tvöföld umferð). Það eiga engin lið, hvort sem þau eru á landsbyggðinni eða á höfuðborgarsvæðinu, „rétt á því“ að vera í efstu deild. Þangað ferðu ef þú átt það skilið og það breytir því ekkert að það eru 5-6 lið á Íslandi betur en öll önnur til lengri tíma. Liðin fá m.a. fjármuni í gegnum okkar sameiginlegu samstök, KSÍ og UEFA, auk þess að fá greiðslur fyrir árangur og sölu réttinda.

Sátt sem ég legg til er að fækka liðum í efstu deild karla, taka saman höndum um að koma okkur upp fyrir neðsta level í evrópskri knattspyrnu, búa til betri lið, búa til samkeppnishæfari lið, fá meiri fjármuni inn í íslenskan fótbolta og láta sem flest félög njóta. Einfalt mál að láta alla „græða“, fækkum liðum í efstu deild, fastar greiðslur, greiðslur vegna barna – og unglingastarfs og greiðslur vegna árangurs í Evrópukeppni, settar í einn pott, félög í Evrópukeppni að sjálfsögðu njóta árangurs en gefa eftir t.d. 5% af þeim fjármunum eða 2%, samkomulagsatriði. Aðrir fjármunir, nýir sjónvarpssamningar, fjármunir KSÍ í barna – og unglingastarf o.fl. slíkt, skipt kannski 75/25 eða 80/20 á milli liða í efstu deild og næst efstu deild?

Með fækkun liða í efstu deild miðað við núverandi aðstæður myndu fastar greiðslur hækka um ca 6 milljónir króna og miðað við núverandi aðstæður í Lengjudeild myndi fast framlag hækka úr þessum 2,5 milljónum sem félögin fá vegna barna – og unglingastarfs í deildinni í kannski fastar greiðslur í ríflega 6 milljónir króna. Það má alveg hugsa sér aðra nálgun á skiptingu fjármuna en aðalatriðið væri að allir fjármunir vegna réttinda, greiðslur vegna barna – og unglingastarfs og hluti vegna þátttöku liða í Evrópukeppnum færi í einn pott 22 liða sem skiptu svo á milli sín með sanngjörnum hætti þannig að sem flest lið njóti góðs af á hverju ári.

Með góðum samningum um réttindi deildanna er hægt að gera mun betur og það á að vera okkar markmið, ekki að rífast um einhverja minnimáttakennd félaga, samsæriskenningar um efstu deildar félög og landbyggðaréttindi sem engin eru, lið kemst í efstu deild ef það er nógu gott til þess en lið hafa engin sérstök réttindi til þess og 14-16 liða deild er bara of mikið. Takið bara stafrófið í efstu deildum í Evrópu, Króatía er flott fótboltaland, það eru 10 lið í efstu deild þar, það eru 12 lið í Austurríki og það eru 8 lið í Azerbaijdan, allt eru þetta deildir sem eiga félagslið sem eru langt fyrir ofan okkur.

Hugmyndir um tvískipta deild eftir hefðbundna deildakeppni er þekkt, gefst misjafnlega og illa í sumum tilfellum með sífelldum breytingum, við þurfum ekki á því að halda. Við þurfum festu og skipulagða uppbyggingu íslenskrar knattspyrnu félagsliða, það eru einungis Andorra, Eistland og San Marinó fyrir neðan okkur í augnablikinu.

Sameinumst um að breyta þeirri stöðu.

Höfundur er:
Þórir Hákonarson
Áhugamaður um íslenska knattspyrnu