Þetta atvik gerðist ekki inná leikvellinum sjálfum eins og fólk kannski ályktar, heldur gerðist þetta inní búningsklefa okkar Sindramanna, rétt eftir svakalega peppræðu þjálfarans þar sem menn áttu hreinlega að hlaupa út á leikvöllinn tilbúnir að vaða eld og brennistein til að ná í þessi þrjú stig sem voru í boði. Það sem gerist er að í stað þess að leikmenn fari úr klefanum öskrandi þá myndast röð á klósettið þar sem menn standa fyrir framan spegilinn með spraybrúsa að gera hárið flott. Sumir voru með sléttujárn!

Ég var lengi að jafna mig eftir þetta áfall og hef mikið velt því fyrir mér hvað það skiptir unga menn miklu máli að líta vel út á velli. Að líta vel út á velli hafði nefnilega aðra merkingu þegar að ég var sjálfur að spila í 2. flokki. Þá þótti maður líta vel út á velli ef maður gat eitthvað í fótbolta og náði kannski að slysast til að taka skærin í einhverri hreyfingunni. Maður þótti jafnvel líta vel út á velli fyrir flotta skriðtæklingu og stóð uppúr henni drullugur uppfyrir axlir... og já, hárið í klessu.

En af hverju erum við komin með íþróttina á þennan stað??

Ég vil meina að þegar að ungur drengur frá London flutti til Manchester til að freista gæfunnar með því ágæta liðið Man Utd hafi hjólin farið að snúast. Á þeim degi þegar að þessi drengur skoraði mark frá miðju á móti Wimbledon fóru hjólin á fleygiferð því þarna var stjarna fædd, stjarna sem hugsanlega eyddi 15 mínútum fyrir leik inná klósetti með spraybrúsa að gera hárið flott.

Það skiptir miklu máli hvernig skór leikmanna líta út í dag. Hér áður fyrr voru skór leikmanna svartir með hvítu merki saumað í. Ég er nokkuð viss um að það hafi staðið í reglunum að leikmaður skyldi aðeins spila í þannig skóm. Í dag er maður farinn að vekja neikvæða athygli ef maður spilar í svarthvítu Copa mundial skónum. Lúkkið er hreinlega tekið fram yfir gæðin í þessum málum. Meira að segja spila menn í bleikum skóm og í dag þykir það flott!

Ég ætla ekki að halda því fram að ég hafi alveg sloppið við þessa útlitsdýrkun því að ég hef spilað í hvítum, grænum, gulum og bláum skóm, ég hef sett í mig strípur og farið í ljós. Meira að segja gekk ég svo langt á sínum tíma að ég skellti á mig brúnkukremi fyrir leik við Fram sem var í beinni útsendingu frá Grindavíkurvelli. Ég valdi undraefnið Brazilian-tan en með því að bera það á sig þarf maður ekki að bíða nema 5 mínútur til að það virki. Ég skellti því á mig rétt fyrir mætingu og var svo orðin flekkóttur í framan í upphitun. Auðvitað tókst mér að skora í leiknum þannig að ég fékk nærmynd af mér fyrir framan alþjóð undir taktföstu kalli þeirra Stinningskalda manna (stuðningsmenn Grindavíkur) "Brúnó Brúnó Brúnó!"

En hvert er framhald þessarar útlitsdýrkunar okkar fótboltamanna? Ég bind miklar vonir við að þaðan sem þessi ósköp byrjuðu sé nú komin lækning. Í liði Rauðu djöflanna er nefnilega kominn á sjónarsviðið ungur drengur sem hefur gert allt vitlaust og virtist á tímabili ekki getað hætt að skora. Drengur þessi er ekkert mikið í hársprayinu enda ekki mikið hár eftir á kollinum. Hann er hvítur eins og ég og er samt ekkert í ljósum eða að nota brúnkuefni. Hann er í ósköp venjulegum Nike takkaskóm og það skiptir hann nákvæmlega engu máli þó að hann sé drullugur upp fyrir axlir. Meira að segja þarf þessi drengur að borga fyrir kynlíf utan hjónabands.

Lækningin heitir Wayne Rooney.

Þetta er Óli Stefán sem talar frá Hornafirði.