Þar var sparkað í bolta frá morgni til kvölds og rétt skroppið heim til að spæna í sig matinn og svo var haldið aftur út. Fótboltinn togaði í okkur alla og Steini fór þar fremstur í flokki.

Á „Merkó“ var ekki bara spilaður fótbolti. Þegar menn vildu hvíla sig aðeins á hlaupunum, var tíminn nýttur til þess að halda bolta á lofti. Fyrir Steina Gísla var það of lítil áskorun. Hann var kominn upp í nokkur hundruð snertingar á mettíma. Hann fór því að skalla bolta á lofti og á endanum var hann orðinn betri í því en að halda á lofti. Hann náði vel yfir 500 snertingum á „pönnuna“ án þess að missa boltann niður á meðan flestir aðrir náðu aðeins nokkrum tugum á góðum degi. Steini var yfirburðamaður á þessu sviði.

Þetta lýsir Steina vel, óhræddur við að prófa eitthvað nýtt eins og sýndi sig oft síðar á lífsleiðinni. Til dæmis þegar hann var settur í vinstri bakvörðinn hjá ÍA, þá notaði hann bara vinstri fótinn á öllum æfingum og á endanum var hann orðinn betri með vinstri löppinni en þeirri hægri þó hann væri réttfættur að upplagi.

Steini var í 68‘ árganginum sem náði fínum árangri í yngri flokkunum. Og þá sérstaklega þegar leikið var með 69‘ árganginum. Þessi hópur náði að landa Íslandsmeistaratitlinum árið 1980 í 5. flokki og var það fyrsti Íslandsmeistaratitill Steina.

Það fór oft ekki mikið fyrir Steina í leikjum. Dökkhærði, smávaxni strákurinn gaf hinsvegar ekkert eftir í baráttunni og var grjótharður í öllum þáttum leiksins. Hann lét verkin tala í stað þess að vera með kjaftinn út á öxl. Keppnisskapið var honum í blóð borið. Borðtennis, badminton, golf og fleiri íþróttir voru lítið mál fyrir Steina. Flestir eru á þeirri skoðun að betri borðtennispilara hafi Skagamenn ekki átt. Hann bjó yfir ótrúlegri tækni og vann flesta á inniskónum.

Það var gott að eiga Steina að í baráttunni á „Merkó“. Eins og gefur að skilja fór stundum allt í háaloft. Sérstaklega þegar Ólafur Þórðarson, hinn eini sanni, og Vignir Barkarson voru með. Það var oft heitt í kolunum, hart barist, tæklingar og allir voru með reglurnar á hreinu. Óli Þórðar og Steini eru systrasynir svo það sé á hreinu.

Þessir boltaleikir enduðu oftar en ekki í einhverju fári - og þá fékk Steini oftast fyrstu nóg af rifrildinu. Hann leysti málin. Skottaðist heim til sín, náði í Teit bróður sinn. Þegar Teitur mætti á svæðið, hnyklaði vöðvana og sýndi styrk sinn varð Óli Þórðar ljúfur sem lamb, Vignir líka. Og við gátum haldið áfram í fótbolta.

Steini var lykilmaður strax í yngri flokkum ÍA, líkt og hann varð síðar á meistaraflokksárunum. Ótal sögur er hægt að rifja upp úr yngri flokka ferðalögunum.

Í hvert einasta sinn er ekið var um Hvalfjörð á leið í keppni magnaðist spennan þegar við nálguðumst Olíustöðina í Hvalfirði. Hvort sem við vorum í rútu eða á einkabíl var ávallt sungið þegar við nálguðumst Hvalstöðina; „Olíustöðin, stoppum þar, amma hans Steina vinnur þar.“ Það má alveg búast við því að þessu söngur hljómi í höfðinu á okkur sem upplifðu þessa tíma með Steina næst þegar Hvalfjörðurinn verður þræddur.

Fyrirsögnina á þessum pistli á Sigursteinn. Ef eitthvað mikið gekk á, sérstaklega á unglingsárunum þegar kennararnir í Brekkubæjarskóla voru eitthvað ósáttir; svaraði Steini yfirleitt með þessum orðum „Lífið er ekki dans á rósum“.

Við jafnaldrar Sigursteins úr 1968 árganginum eigum frábærar minningar frá uppvaxtarárunum á Akranesi. Við komum til með að muna eftir Steina sem stráksins sem sá ávallt jákvæðu hliðarnar. Hann gat líka verið algjör þverhaus og sem stóð fast á sínu. En hann var miklu oftar léttur í lund og yfirleitt raulandi eða syngjandi einhvern lagstúf.

Sigursteinn Davíð Gíslason skilur eftir sig stórt skarð en hann skilur einnig eftir sig hlýjar minningar sem gleymast aldrei.

Valdimar Kr. Sigurðsson og Sigurður Elvar Þórólfsson.

Sjá einnig:
Himnasending í Efra-Breiðholtið - Óttar Bjarni Guðmundsson
Viðurkenndur afbragðsmaður - Eysteinn Húni Hauksson og Óli Stefán Flóventsson
Sannur sigurvegari - Willum Þór Þórsson
Einn af bestu sonum fótboltans kvaddur - Logi Ólafsson
Þakklæti! - Guðmundur Benediktsson
Sigurvegari af Guðs náð - Ólafur Adolfsson
Vinnusemi og leikgleði - Gunnlaugur Jónsson
Minning um upphafsárin í Vesturbænum - Guðni Grétarsson, Rúnar Kristinsson og Steinar Ingimundarson