Með tækni, tólum og gögnum virðast þjálfarar hreinlega verða tilbúnir fyrr en áður og tískan er sú að fá inn ferska vinda með nýjum mönnum. Ástæðan er sú að þeir nýju þjálfarar sem hafa fengið traustið hafa flestir staðið undir því og gert góða hluti.

Ekki eru mörg ár síðan umræðan var um það að þjálfaraflóran væri frekar einsleit og sömu mennirnir væru sífellt að flakka á milli félaga. Þetta er eitthvað sem hefur gjörbreyst á skömmum tíma.

Í gær gerði Breiðablik þriggja ára samning við Halldór Árnason og hann stígur upp úr starfi aðstoðarþjálfara í aðalþjálfara. Jökull Elísabetarson hefur gert frábæra hluti með Stjörnunni eftir að hafa fengið stýrið og KA setti traust sitt á Hallgrím Jónasson þegar Arnar Grétarsson hvarf á braut.

Ómar Ingi Guðmundsson hjá HK og Sigurður Höskuldsson, núverandi aðstoðarþjálfari Vals og fyrrum þjálfari Leiknis, fóru með lið upp í Bestu deildina og héldu þeim þar. Ragnar Sigurðsson tók við Fram þegar Jón Sveinsson var rekinn og Keflavík leitaði líka til aðstoðarþjálfarans.

Svo er líka hægt að horfa eftir dæmum í Lengjudeildinni og hjá yngri landsliðum Íslands.

Breiddin í þjálfaraflórunni er orðin gríðarlega mikil og fullt af nýjum nöfnum hafa haslað sér völl í meistaraflokksþjálfun. Davíð Smári Lamude verður með Vestra í deild þeirra bestu á næsta ári.

Ég held að óhætt sé að fullyrða að aldrei hafi Ísland átti eins mikið magn af frambærilegum þjálfurum og fagnaðarefni að sjá þessa endurnýjun sem hefur átt sér stað.