Undirritaður varð þess heiðurs aðnjótandi að spila knattspyrnu undir stjórn taktíska snillingsins Ásgeirs Elíassonar og auk þess fleiri goðsagna frá síðustu gullöld í sögu Knattspyrnufélagsins Fram (Pétur Ormslev, Guðmundur Torfason og Kristinn R. Jónsson).
Enginn þessara þjálfara komst þó með tærnar þar sem Steinar Guðgeirsson hafði hælana í leikgreiningu á því daginn eftir leik hvers vegna við höfðum unnið, (eða oftast) tapað eða gert jafntefli. Í greiningunni fólst gríðarlegt magn af tölfræðiupplýsingum um hversu marga skallabolta, tæklingar, 50/50 bolta og annað slíkt við höfðum unnið.
Hversu margar sendingar innan liðs við höfðum mest náð vs andstæðingurinn, hlutfall heppnaðra sendinga, upptalningar á hornspyrnum og aukaspyrnum sem við fengum og gáfum, staðsetningartölfræði á liðinu og öll sú tölfræði sem þjálfari sem gaf hjarta sitt og sál í verkefnið gat komist yfir.
Eins og gefur að skilja hefði Steinar ekki haldið áfram að impra á þessu tölfræðiflóði nema fyrir þá staðreynd að tenging var á milli þess hve vel okkur gekk að halda uppi góðri tölfræði sem lið og því að ná góðum úrslitum (og öfugt)... enda sagði Steinar í viðtali eftir hvern einasta leik að menn sköpuðu sína eigin lukku/heppni (ég er ekki að grínast, hvern einasta leik).
Eitt er hins vegar að nota tölfræði til að útskýra niðurstöður og annað að nota tölfræði einstakra leikmanna til að sigra ensku deildina fyrirfram. Eftir að hafa keypt það í sex ár að Rafa Benitez myndi leiða Liverpool til sigurs í ensku deildinni vegna þess að hann væri taktískur meistari og allt snérist einungis um taktík þá hafa margir aðdáendur Liverpool (t.a.m. á opnum og lokuðum íslenskum spjallsíðum)keypt þá heimspeki að eigendur Liverpool muni gera þá að meisturum með áherslu sinni á tölfræði leikmanna og eyðslu.
Forsagan er í stuttu máli sú að núverandi eigendur Liverpool náðu stórkostlegum árangri á skömmum tíma þegar þeir yfirtóku Boston Red Sox og gerðu liðið að meisturum eftir að liðið hafði ekki unnið í 84 ár. Ástæðan var einkum sú að þeir styrktu liðið mikið og einblíndu á tölfræði leikmanna (svona í stuttu máli). Aðdáendur Liverpool eru nú sannfærðir um að slíkt muni takast í náinni framtíð hjá þeirra liði... ,,It´s On!" - ,,Næsta tímabil er okkar tímabil" - ,,Við erum með tölfræðilega yfirburði" - ,,YNWA".
Munurinn á að nota tölfræði í hafnarbolta og knattspyrnu til að ná árangri er hins vegar svipaður því að telja að ef að maður geti haldið heimilisbókhaldinu jákvæðu (sem er ekki alltaf auðvelt ) að þá geti maður beitt sömu aðferð við að skrifa frábæra óperu... einungis þurfi að setja upp í excel hvað geri óperur frábærar og þá sé hægt að búa til nýja úr þeim upplýsingum.
Þessi augljósi munur stöðvar hins vegar aðdáendur Liverpool ekki í því að benda á þá staðreynd að Jordan Henderson hafi skapað fleiri færi en flestar helstu stjörnur enska boltans á síðasta tímabili, að Charlie Adam hafi gefið næst flestu sendingar í deildinni og að Stewart Downing hafi átt flestar heppnaðar fyrirgjafir á síðustu þremur tímabilum og sé í fimmta sæti í að búa til færi fyrir liðsfélaga sína á síðustu sjö árum. Mér sýnist á öllu að með þessum sendingaróðu mönnum sé Liverpool að breytast í nýtt Arsenal lið. Þá er auðvitað litið framhjá því að Kuyt hefur rúllað upp öllum Actim stats keppnum síðustu ára, Lucas átti flestar unnar tæklingar á síðasta ári og svo demanturinn í krúnu Liverpool manna síðustu árin: Reina á flesta golden gloves í deildinni.
Líkt og þegar Liverpool aðdáendur voru með taktík á heilanum undir stjórn Benitez, þar sem enginn þeirra fór að sofa án þess að skrifa upp hlaupaleiðir fyrir kantmennina sína og spá um fyrir hversu framarlega liðið myndi pressa hina ýmsu mótherja, þá eru þeir aftur dottnir í svipaða maníu með tölfræðiblæti sínu. Þeir eru þannig helteknir af formum, kerfum, tölfræði og uppbyggingunni niður í smæstu atriði að knattspyrna sem listform hefur löngu glatað merkingu sinni.
Augljóslega liggur einnig fyrir að um er að ræða gangslausar aukaupplýsingar. Dæmi: Jordan Henderson skapaði fleiri færi fyrir liðsfélaga sína en flestar af stjörnum deildarinnar EN samt gaf hann einungis fimm stoðsendingar (sumar tölfræðisíður segja þrjár) sem er stoðsendingu meira (eða minna) en sóknarþenkjandi tækniundrið Christopher Samba átti. Stewart Downing hefur átt flestar heppnaðar fyrirgjafir á síðustu þremur tímabilum EN á þeim tíma hefur hann einungis átt níu stoðsendingar í deildinni(sumar tölfræðisíður segja 11), sem er minna en átta leikmenn áttu á síðustu leiktíð (þar á meðal gamli liðsfélagi hans Ashley Young). Charlie Adam gaf næst flestu sendingarnar í deildinni EN hlutfall heppnaðra sendinga var 72% sem er sama hlutfall og hinn mjög svo nákvæmi Carragher var með (sparkandi boltanum hátt og langt í tíma og ótíma).
Þetta niðurbrot allrar tölfræði á hins vegar að þjóna þeim tilgangi að gera aðdáendum Liverpool kleift að vita allt og þó að af þessu megi ráða að það verði tölfræðilega ómögulegt fyrir önnur lið að vinna Liverpool að þá segir mér eitthvað að þeir verði töluvert langt frá því að verða meistarar... tölfræði síðustu sjö ára segir okkur nefninlega að þeir endi 18 stigum á eftir toppliðinu! Þeir geta þá kannski hringt í Steinar og beðið hann um að útskýra fyrir þeim af hverju.
Niðurstaða: Það er til lygi, haugalygi og tölfræði. Eitt er að nota tölfræði til að skrifa laufléttan pistil eins og þennan til að angra vini sína og ættingja sem halda með Liverpool EN allt annað að nota hana til að byggja upp óraunhæfar gullnar skýjaborgir í kringum liðið sitt og/eða líf sitt.
Ástarkveðja Bjarni Þór
PS. You can´t spell Liverpool without LOL.