Hún hafði sagt okkur stelpunum að það yrði leikur á Hlíðarenda sama kvöld. Við mættum eiturspenntar. Komnar að horfa á okkar fyrsta alvöru leik. Bjuggumst við trommuslætti og látum í stúkunni. Það var hálfkalt og rok og um það bil tíu mættir í stúkuna. Við húktum upp við auglýsingaskiltið til að fá skjól.

Þrátt fyrir smá kuldahroll vorum við dolfallnar. - Vá hvað þessar knattspyrnukonur voru leiknar, snjallar og góðar í fótbolta. Þetta höfðum við aldrei séð áður og vissum varla að það væri til.

Þegar ég sat í stúkunni á Kópavogsvelli í síðustu viku hvarflaði að mér þessi gamla minning síðan 1987. Ég leit í kringum mig og sá næstum fulla stúku á leik Breiðabliks og Vals í Pepsídeild kvenna. Ég þurfti að troðast til að komast í uppáhaldssætið mitt, sem þó var laust ennþá.

Á rúmum aldarfjórðungi hefur kvennafótbolti tekið við sér, var á tímabili örast vaxandi íþróttagreinin á landinu. Fullt af stelpum eru að æfa fótbolta. Þær hafa góðar fyrirmyndir í meistaraflokkum sinna félaga ásamt landsliðsstelpunum. Þær hafa eitthvað til að stefna að. Þær vilja verða eins og hetjurnar sínar. Fyrir þeim eru allar dyr opnar. Þær geta orðið atvinnumenn, sótt sér skólastyrk í háskólum fyrir íþróttahæfileika sína og upplifað ævintýri í framandi löndum við að stunda knattspyrnu.

Ef breytingar hafa orðið svona miklar á 25 árum, er þá ekki rétt að hugsa stórt? Getum við ekki fyllt allar stúkur liðanna í Pepsídeildinni í hverri einustu umferð? Við megum ekki stoppa núna.

Við sem höfum verið viðriðin kvennafótboltann í fjöldamörg ár höfum velt því mikið fyrir okkur hvernig má fjölga áhorfendum á leiki í kvennafótboltanum. Margt hefur verið reynt, sumt virkað og annað ekki. Lykill þess að ná árangri er að skiptast á upplýsingum. Látum vita hvað virkar svo önnur félög geti reynt það sama og náð enn betri árangri.
Breiðablik ákvað fyrir nokkrum árum að taka þetta föstum tökum. Ákveðið var að fjölga áhorfendum á leiki kvennaliðsins á markvissan hátt. Innviði félagsins var fyrst og fremst virkjað.

• Leikmenn meistaraflokks koma í heimsókn á æfingar hjá yngri iðkendum svona þrisvar á ári og hjálpa til við þjálfun og spjalla við stelpurnar. Við það eitt komast þær í hetjutölu hjá yngri iðkendum.
• Umgjörð í kringum leikina er af sömu gæðum og ef um karlaleik væri að ræða – að sjálfsögðu.
• Þjálfarar allra flokka, karla og kvenna, senda tölvupóst á alla iðkendur fyrir hvern heimaleik og hvetja iðkendur til að koma á leikina með fjölskyldum sínum. Nánast er skyldumæting á leikina.
• Þjálfarar tala við iðkendur á síðustu æfingu fyrir leik og minna á leikinn, gera mikið úr honum og nefna nokkrar stjörnur úr liðinu. Á næstu æfingu eftir leik er svo spjallað um úrslitin og hetjurnar ræddar.
• Leikmenn í 6. flokki kvenna fá að leiða leikmenn inná völlinn fyrir leik og er þetta orðið mjög eftirsótt og kapp um það hver fær að leiða hvern.
• Leikmenn í 5. flokki kvenna fá að vera boltastelpur. Þjálfarar þessara flokka fylgja þessu eftir.
• Fleiri fengnir til að vinna að heimaleikjunum. Margir vilja hjálpa til og þeim er gefið tækifæri til að bjóða fram krafta sína – margar hendur vinna létt verk.
• Foreldrar hafa boðist til að vera til staðar á leikjum og hafa eftirlit með yngri stelpum ef foreldrar þeirra komast ekki með.
• Öðru hvoru má svo halda grillveislu og bjóða upp á pylsu og djús, eða hafa hoppukastala eins og vel hefur reynst fyrir landsleiki.
• Fá styrktaraðila til að bjóða öllum frítt á völlinn.

Ég nefni þarna hvað hefur verið gert hjá Breiðabliki og það hefur svo sannarlega fjölgað áhorfendum. Önnur félög gera eflaust jafn mikið og meira. Við hljótum að eiga okkur sameiginleg markmið. Hjálpumst að við að gefa stúlkum þessa lands góðar fyrirmyndir. Gefum þeim bjartari framtíð að stefna að þar sem þeirra framlag á knattspyrnuvellinum er álitið jafnmikilvægt og drengjanna.

Stöndum saman við að skapa stemningu og fjölga áhorfendum. Áfram stelpur.

Íris Björk Eysteinsdóttir
Félagsmaður í Félagi áhugafólks um kvennaknattspyrnu
Þjálfari og einlæg áhugakona um knattspyrnu kvenna