Ég vil byrja á að árétta þá skoðun mína, að til að ná árangri þarf allt að fara saman. Mestu skiptir að vera með góðan hóp leikmanna en einnig er mikilvægt að hafa góðan þjálfara, sem er extra sterkur í mótlæti, góða stjórn og góða aðstöðu. Tel ég að vægi þjálfara, sé oft á tíðum ofmetið og á það jafnt við, hvort sem vel gengur eða illa.

Hvers vegna er ég að nefna þetta? Jú, í ofangreindu viðtali gerir hann lítið úr KA þegar hann segir: „Ég hef aldrei tekið við einhverju fullmótuðu, þegar ég fór til KA, þá voru þeir hvorki fugl né fiskur og það breyttist.”

Þar sem ég var að mestum hluta formaður knattspyrnudeildar KA á áttunda og níunda áratugnum og alveg til 1990 tel ég mig geta rætt um aðdraganda þess að KA varð Íslandsmeistari 1989, flestum að óvörum! Fyrst og fremst var um að ræða mjög samhentan hóp leikmanna sem voru allgóðir í fótbolta, margir hverjir.

Árin á undan vorum við með mjög hæfa þjálfara, Gústaf Baldvinsson frá 1984-86 og Skagamanninn Hörð Helgason 1987, sem skiluðu góðu búi til Guðjóns. Var hópurinn að langmestu leiti byggður á heimamönnum og t.d. árið sem við urðum meistarar voru 20 af 24 leikmönnum héðan að norðan, fjórir toppmenn komu að sunnan, en enginn útlendingur. Tel ég samt að sú ákvörðun að fá harðjaxlinn Guðjón til okkar 1988 hafi verið rétt (Hörður gaf ekki kost á sér áfram).

Veit ég að Guðjón á mjög stóran þátt í að bikarinn kom norður. Vil ég þó í framhaldi af því sem ég hef hér áður sagt taka fram að Guðjón var einnig hjá okkur 1990. Það var mat stjórnar og Guðjóns að við værum með svipaðan hóp að styrkleika þrátt fyrir að við misstum Þorvald Örlygsson í atvinnumennsku, en hann hafði verið valinn besti knattspyrnumaður Íslandsmótsins 1989. Fengum við í staðinn m.a. Hafstein Jakobsson og Heimi Guðjónsson, sem þá voru taldir með betri knattspyrnumönnum landsins. En hvað gerist?

Þrátt fyrir að vera með Guðjón við stjórnvölinn, vorum við í fallströggli meira og minna allt sumarið. Byrjuðum að vísu á að vinna meistarakeppnina um vorið, en síðan gekk lítið. Þurftum að byrja á fjórum útileikjum, (sem við töpuðum) þar sem engir boðlegir vellir voru klárir fyrir norðan. Mikið var um meiðsli og bönn á leikmönnum, en við þetta höfðum við sloppið að mestu sumarið áður. Við náðum samt að klóra í bakkann og sleppa við fall um haustið. Enduðum síðan með að sigra sterkt búlgarskt lið í Evrópukeppninni í hríðarbil hér fyrir norðan. Skoraði Hafsteinn eina mark leiksins. Þrátt fyrir góða byrjun og enn betri endi, þá endaði liðið með Guðjón við stjórnvölinn neðar í deildinni en þegar hann tók við því af Herði 87.

Hvað er ég að reyna að segja með þessu? Jú árangurinn 1989 og 90, var hvorki einum manni að þakka né kenna. Til að ná árangri þarf allt að ganga upp. Veit ég að stjórn Grindavíkur og Guðjón eiga góða möguleika að ná góðum árangri, séu þeir með sterkan og samheldinn hóp og lenda ekki í að safna að sér misgóðum útlendingum, en það hefur hent allt of mörg lið undanfarin ár.

Að síðustu vil ég óska vinum mínum Jónasi og Guðjóni, og öllum hópnum góðs gengis og minna þá á að það fara ekki alltaf saman yfirlýsingar í blöðum og lokastigaskor að hausti. Gangi ykkur vel.

Stebbi Gull., fyrrv. formaður
knattspyrnudeildar KA.